ΠΑΡΑ ΔΗΜΟΝ ΟΝΕΙΡΩΝ: 6η μαζική εξαφάνιση

1. «Δεν χρειάζεσαι έναν επιστήμονα για να ξέρεις τι προκαλεί την έκτη μαζική εξαφάνιση...»

2. Το ίδιο άρθρο που περιλαμβάνει το προηγούμενο σύνθημα συνεχίζει λέγοντας: «Η άγρια ζωή πεθαίνει λόγω της καταστροφής των οικοτόπων, του υπερβολικού κυνηγιού, της τοξικής ρύπανσης, της εισβολής ξένων ειδών και της κλιματικής αλλαγής. Αλλά η τελική αιτία όλων αυτών των παραγόντων είναι ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός και η συνεχής αύξηση του πληθυσμού και η υπερκατανάλωση, ειδικά από τους πλούσιους.»[1]

3. Αλλά υποθέτω ότι οι επιστήμονες είναι τόσο αδιάφοροι για το πρόβλημα όσο και οι απλοί άνθρωποι. Για παράδειγμα, πειραματίζονται σε άλλα ζώα χωρίς να ενδιαφέρονται αν αυτά τα ζώα υποφέρουν. Για χάρη της ανθρωπότητας λένε...

4. Είναι ανθρωπισμός να καταστρέφεις το φυσικό περιβάλλον και να σκοτώνεις ή να βασανίζεις άλλα είδη για χάρη της «προόδου»; Κάποιοι μπορεί να πουν ότι αξίζει τον κόπο. Τόσο ηλίθιοι είναι οι περισσότεροι...

5. Και αυτή ακριβώς είναι η βαθύτερη ρίζα του προβλήματος: Όχι μόνο δεν μας ενδιαφέρει αν προκαλούμε ζημιά στο περιβάλλον, αλλά επίσης ως επί το πλείστον αγνοούμε τη ζημιά που προκαλούμε.

6. Παρεμπιπτόντως, τι είναι μια μαζική εξαφάνιση; Αυτός είναι ένας ορισμός: Η εξαφάνιση του Ολόκαινου, που αλλιώς αναφέρεται ως έκτη εξαφάνιση ή εξαφάνιση της Ανθρωπόκαινου, είναι το συνεχιζόμενο γεγονός εξαφάνισης ειδών κατά τη διάρκεια της παρούσας εποχής του Ολόκαινου (τελευταία 10.000 χρόνια), κυρίως ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. [2]

7. Έτσι αναρωτιόμουν: Πόσα είδη εξαφανίστηκαν κατά την τελευταία μαζική εξαφάνιση, πριν από 60 εκατομμύρια χρόνια, όταν εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; Εκτιμάται ότι περίπου τα τρία τέταρτα των φυτικών και ζωικών ειδών στη Γη εξαφανίστηκαν. [3]

8. Έτσι, αυτή μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα σκέψη: Υποτίθεται ότι μια σύγκρουση αστεροειδούς προκάλεσε εκείνη την εξαφάνιση (πιθανώς σε συνδυασμό με ηφαιστειακές εκρήξεις). Τι γίνεται όμως αν οι δεινόσαυροι προκάλεσαν οι ίδιοι την εξαφάνισή τους;

9. Τι θα γινόταν αν είχαν γίνει τόσο μεγάλοι και πολυάριθμοι ώστε τελικά να καταστρέψουν το φυσικό τους περιβάλλον (π.χ. με υπερβόσκηση) σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν θέμα χρόνου μέχρι να συμβεί μια παγκόσμια καταστροφή για να τους εξαλείψει;

10. Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Αν και το 40% των χερσαίων και θαλάσσιων ειδών είναι γνωστό ότι έχουν εξαφανιστεί, τα είδη αυτά είχαν ήδη καταγραφεί. Αλλά αν υπήρχαν άλλα τόσα άγνωστα είδη που δεν καταγράφηκαν ποτέ, τότε το ποσοστό των εξαφανισμένων ειδών θα μπορούσε κάλλιστα να ανέλθει στο 80%, όσα και εκείνα την εποχή που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

11. Πόσο πιο έξυπνοι είμαστε, λοιπόν, αν κάναμε στον πλανήτη αυτό που πιθανώς έκαναν οι δεινόσαυροι πριν εξαφανιστούν; Και, ακόμα χειρότερα, πόσο έξυπνοι είμαστε πραγματικά, όταν δεν συνειδητοποιούμε καν τη βλακεία μας, ή αν δεν μπορούμε τελικά να ελέγξουμε την απληστία μας;

12. Υπάρχει αρκετός χρόνος για να αντιστρέψουμε την καταστροφή; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να εμφανιστεί ένα νέο είδος; Αυτή είναι η απάντηση: Για λόγους που δεν είναι απολύτως σαφείς, τα δεδομένα δείχνουν ότι η μακροπρόθεσμη δυναμική της εξέλιξης είναι αρκετά αργή. Σε ένα ευρύ φάσμα ειδών, η έρευνα διαπίστωσε ότι για να επιμείνει μια σημαντική αλλαγή και για να συσσωρευτούν αλλαγές, χρειάζονται περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια. [4]

13. Έτσι, ακόμη και αν σταματούσαμε τώρα να καταστρέφουμε τον πλανήτη μας, θα χρειάζονταν ένα εκατομμύριο χρόνια για να ανακάμψει πλήρως η βιοποικιλότητα. Αλλά θα παραμείνουν σταθερές οι κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες, χωρίς ένα σημαντικό ηφαιστειακό γεγονός ή πτώση μετεωρίτη, για τα επόμενα ένα εκατομμύριο χρόνια; Θα είμαστε υπομονετικοί και αρκετά ανθεκτικοί για να αντέξουμε άλλο ένα εκατομμύριο χρόνια εξέλιξης, μέχρι να γίνουμε ένας πραγματικά υγιής πολιτισμός, πλήρως ενσωματωμένος στο φυσικό περιβάλλον;

14. Τελικά μπορεί να τα καταφέρουμε. Αλλά, πέρα από οποιαδήποτε υπερβολική αυτοπεποίθηση ή ευσεβείς πόθους, το γεγονός είναι ότι οι πιθανότητες είναι μικρές. Η συμπεριφορά μας μέχρι τώρα έχει ήδη δείξει ότι δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τα αρχέγονα ένστικτά μας ως είδος, έτσι ώστε τελικά μπορεί να είμαστε πιο έξυπνοι από τους δεινόσαυρους, αλλά όχι αρκετά έξυπνοι.

15. Ίσως η εξέλιξη έρχεται σε εξελικτικούς κοσμικούς κύκλους, κατά τη διάρκεια των οποίων δίνεται σε ένα είδος η ευκαιρία να προοδεύσει αρκετά ώστε να «σπάσει» τον κύκλο, να ξεπεράσει μια παγκόσμια καταστροφή στο τέλος του κύκλου. Εάν ένας τέτοιος εξελικτικός κύκλος διαρκεί δέκα ή εκατό εκατομμύρια χρόνια, μεταξύ δύο γεγονότων μαζικής εξαφάνισης, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι υπάρχει αρκετός χρόνος για να αλλάξουμε τη στάση μας, να αντιστρέψουμε την κατάσταση και να βοηθήσουμε τη φύση να ανακάμψει.

16. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τον χρόνο που μας έχει ήδη δοθεί από την εμφάνισή μας στον πλανήτη και το γεγονός ότι επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, επιδιδόμενοι τόσο εύκολα στον εγωισμό μας, ίσως η μόνη αληθινή λύση είναι να εξαφανιστούμε στο τέλος του κοσμικού μας κύκλου, έτσι ώστε να εμφανιστεί ένα νέο είδος στον πλανήτη· τόσο πιο προηγμένο από εμάς, όσο εμείς σε σύγκριση με τους δεινόσαυρους…

[1]: [https://www.theguardian.com/environment/2017/jul/10/earths-sixth-mass-extinction-event-already-underway-scientists-warn]