Φωτογραφία από τη συλλογή mandalas του C. Jung
[Απόσπασμα από το βιβλίο 'Το μυστικό του χρυσού λουλουδιού, από τη μετάφραση του Thomas Cleary και σε απόδοση στα Ελληνικά από εμένα.]
1.Η αγνότητα του νεφρίτη άφησε το μυστικό της ελευθερίας στο κατώτερο κόσμο:
Υλοποίησε το πνεύμα στη θημωνιά της ενέργειας, και ξάφνου θα δεις.
Λευκό χιόνι πέφτει στο κατακαλόκαιρο, ο ήλιος λάμπει μέσα στο νερό του μεσονυχτίου.
Συνεχίζοντας αρμονικά, ξεχύνεσαι στους ουρανούς.
Ύστερα επίστρεψε για να απορροφήσεις τις αρετές του δεκτικού.
2.Υπάρχει άλλος ένας στίχος, ένα μυστήριο μέσα στο μυστήριο: «Η γη του τίποτε είναι η πραγματική κατοικία.» Τα βάθη αυτού του μυστηρίου περιέχονται σε έναν μοναδικό στίχο.
3.Η ουσία του δρόμου είναι να δράτε με νόημα χωρίς να πασχίζετε. Χάρη σε αυτήν τη μη δράση, δεν θα προσκολληθείτε σε υλικές συνήθειες, μορφές, ή εικόνες. Χάρη στη μη αγωνιώδη προσπάθεια αλλά πράξη με νόημα, δεν θα πέσετε μέσα στην απαθή κενότητα, στο νεκρό τίποτε.
4.Η λειτουργία βρίσκεται όλη στο κέντρο, αλλά ο μηχανισμός είναι αποκλειστικά στα δυο μάτια. Τα δυο μάτια είναι οι λαβές των άστρων, που ελέγχουν τη δημιουργία και λειτουργούν το yin και το yang.
5.Το μέγιστο γιατρικό σε όλη την πορεία είναι απλά το «μεταλλικό στοιχείο μέσα στο πρωταρχικό νερό.» Η προηγούμενη συζήτηση σχετικά με την κυκλοφορία του φωτός δείχνει μια μέθοδο για τους αρχάριους να ελέγξουν το μέσα από τα έξω, βοηθώντας τους έτσι να αποκτήσουν την ελευθερία.
6.Αυτό ισχύει για τους μέσους και κατώτερους ανθρώπους που καλλιεργούν τα δύο κατώτερα περάσματα με σκοπό να εισχωρήσουν στο ανώτερο πέρασμα. Τώρα καθώς ο δρόμος γίνεται σταδιακά ορατός και ο έλεγχος πάνω στα μέσα ωριμάζει, ο ουρανός δεν φθονεί το δρόμο αλλά φανερώνει άμεσα τις οδηγίες που δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί. Κρατήστε αυτό εμπιστευτικά και εργαστείτε μαζί του.
7.Η κυκλοφορία του φωτός είναι μόνο ένας γενικός όρος: με κάθε επίπεδο προόδου στην εξάσκηση, η ανθοφορία του φωτός κλιμακώνεται, και η μέθοδος της κυκλοφορίας γίνεται λεπτότερη. Προηγουμένως ελέγχατε το μέσα από τα έξω. Τώρα θα έχετε φτάσει στο κέντρο και θα ελέγχετε το έξω από τα μέσα. Πριν ο μαθητής εργαζόταν για λογαριασμό του δασκάλου. Τώρα ο μαθητής θα δίνει τις νέες οδηγίες αντί για το δάσκαλο. Υπάρχει πράγματι μια μεγάλη ανατροπή.
8.Όταν θέλετε να εισέλθετε στην πραότητα, πρώτα συντονίστε και συγκεντρώστε το σώμα και το μυαλό, ώστε αυτά να είναι ελεύθερα και γαλήνια. Απαλλαγείτε απ’ όλα τα πράγματα, ώστε τίποτε να μη βαραίνει τη σκέψη σας, και η ουράνια σκέψη θα λάβει τη δικαιωματική της θέση στο κέντρο.
9.Μετά απ’ αυτό, χαμηλώστε τα βλέφαρα και κοιτάξτε προς τα μέσα στο θάλαμο του νερού. Εκεί που φτάνει το φως, η αληθινή θετική ενέργεια έρχεται σε ανταπόκριση.
10.Η φωτιά είναι εξωτερικά το yang και εσωτερικά το yin, οπότε είναι κατ’ ουσία το δημιουργικό, που εσωτερικά ελέγχεται από το yin, προκαλεί τη σκέψη ανάλογα με τις περιστάσεις, και εξωτερικεύεται στην καθημερινότητα.
11.Τώρα όταν στρέψετε το φως να λάμψει προς τα μέσα, η σκέψη δεν ξεσηκώνεται από τα πράγματα: η αρνητική ενέργεια τώρα σταματά, και το άνθος του φωτός ακτινοβολεί μια συγκεντρωμένη λάμψη, η οποία είναι καθαρή θετική ενέργεια.
12.Τα συμπληρωματικά συνδέονται αναπόφευκτα, οπότε η θετικότητα στο νερό ανέρχεται, ενώ το
θετικό στοιχείο δεν βρίσκεται στο νερό αλλά στο ίδιο το δημιουργικό που αναζητά τη θετικότητα στον εαυτό του. Μόλις συναντηθούν αυτά τα δύο πράγματα, ενώνονται αναπόδραστα, έτσι ώστε η ζωντανή κίνηση της δημιουργικής ενέργειας τώρα έρχεται, και φεύγει, επιπλέει, και βυθίζεται. Στο βασικό θάλαμο του εαυτού μας υπάρχει η ασύλληπτη έννοια ενός απέραντου χώρου, πέρα από κάθε μέτρο. Και ολόκληρο το σώμα αισθάνεται υπέροχα ελαφρύ και πτητικό. Αυτό λέγεται «τα σύννεφα που καλύπτουν τα χίλια βουνά.»
13.Ύστερα, η πορεία μπρος και πίσω γίνεται χωρίς να αφήνει χνάρια, η επίπλευση και το βύθισμα δεν ξεχωρίζουν. Οι διαδρομές παγιώνονται, η ενέργεια ακινητοποιείται: αυτή είναι η αληθινή συνεύρεση. Αυτό ονομάζεται «το φεγγάρι βυθίστηκε στο απέραντο νερό.»
14.Όταν η ουράνια σκέψη κινητοποιηθεί μέσα σ’ αυτό το απόλυτο σκοτάδι του αγνώστου, αυτό είναι η επιστροφή της πρωταρχικής θετικής ενέργειας. Είναι το «ζωντανό μεσονύχτι.» Επομένως το επόμενο στάδιο πρέπει τώρα να εξηγηθεί.
15.Κανονικά, όταν οι άνθρωποι αφήνουν τα μάτια και τα αυτιά τους να ακολουθούν πράγματα, παρασύρονται, για να σταματήσουν μόνο όταν εκείνα τα πράγματα χαθούν. Αυτή η διαδοχή κίνησης και παύσης έχει να κάνει με καθημερινά αντικείμενα, αλλά ο κάτοχός τους καταλήγει να γίνει σκλάβος τους. Αυτό ονομάζεται «ζώντας συνέχεια με τα φαντάσματα.»
16.Τώρα αν σε όλη αυτήν τη δραστηριότητα κάποιος κατοικεί στον ουρανό ενώ βρίσκεται συνάμα στο κέντρο της ανθρωπότητας, τότε ο κάτοχος αυτής της κατάστασης είναι το αληθινό ανθρώπινο ον. Όταν υπάρχει κίνηση, να κινείστε μαζί της. Η κίνηση είναι η πηγή του ουρανού. Όταν υπάρχει ηρεμία, να σταματάτε. Η ακινησία είναι η κοιλότητα του φεγγαριού.
17.Αν η ουράνια σκέψη μείνει ακίνητη και χάσετε το συγχρονισμό σας, αυτό είναι ένα λάθος που οφείλεται στη βιασύνη σας. Αν αντιδράσετε αφότου η ουράνια σκέψη έχει κινηθεί, αυτό είναι ένα λάθος που οφείλεται στην αδράνεια.
18.Μόλις η ουράνια σκέψη κινητοποιηθεί, τότε χρησιμοποιήστε την καθαρή προσοχή σας για να την υψώσετε στο θάλαμο του δημιουργικού, με το φως του πνεύματος εστιασμένο στο στέμμα του κεφαλιού να καθοδηγεί. Αυτή είναι η συγχρονισμένη δράση.
19.Όταν η ουράνια σκέψη έχει ανυψωθεί στην κορφή του δημιουργικού, αιωρείται από μόνη της, ύστερα φτάνει στην απώτερη αταραξία. Αμέσως χρησιμοποιείστε την καθαρή προσοχή για να την κατευθύνετε στην κίτρινη αυλή, καθώς το φως των ματιών θα έχει εστιαστεί στο πνευματικό δωμάτιο στο κέντρο.
20.Τη στιγμή της εισόδου στην απόλυτη αταραξία, ούτε η παραμικρή σκέψη δεν γεννιέται. Όταν ατενίζετε προς τα μέσα, ξάφνου θα ξεχάσατε ότι ατενίζετε. Αυτή τη στιγμή το σώμα και η σκέψη βρίσκονται σε μια κατάσταση απόλυτης ελευθερίας, και όλα τα αντικείμενα εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος. Τότε δεν ξέρετε ούτε καν πού βρίσκονται ο φούρνος και η χύτρα στο πνευματικό σας δωμάτιο. Δεν μπορείτε να βρείτε το ίδιο σας το σώμα. Αυτή είναι η στιγμή που «ο ουρανός έρχεται στη γη» και όλα τα θαύματα επιστρέφουν στην πηγή τους. Αυτό είναι η υλοποίηση του πνεύματος στη φωλιά της ενέργειας.
21.Όταν ασκηθείτε για πρώτη φορά στην κυκλοφορία του φωτός και η σκέψη σας σκορπίσει και αποσπαστεί, ώστε να πρέπει να τη συγκεντρώσετε, οι έξι αισθήσεις σας δεν θα χρειαστούν. Αυτό ονομάζεται «καλλιέργεια της αρχικής πηγής, προσθήκη προσανάμματος για τη συνέχεια της ζωής.»
22.Με το πού επιτευχθεί η συγκέντρωση, θα είστε ανάλαφροι από μόνοι σας και δεν θα καταβάλλετε καμία προσπάθεια. Αυτό ονομάζεται «τακτοποίηση του πνεύματος στην πρωταρχική εξωτερικότητα, περισυλλογή του αρχέγονου.»
23.Όταν ακόμα και οι σκιές και οι αντηχήσεις θα έχουν εξαφανιστεί, και θα βρεθείτε παγιωμένοι σε μια βαθιά αταραξία, αυτό ονομάζεται «λήθαργος μέσα στη φωλιά της ενέργειας, επιστροφή των θαυμάτων στις ρίζες τους.»
24.Αυτά τα τρία στάδια βρίσκονται το καθένα μέσα σε κάθε άλλο, έτσι υπάρχουν εννέα στάδια σε ένα. Θα εξηγήσω αυτό το τελευταίο. Γιατί τώρα θα μιλήσω για τρία στάδια σε ένα.
25.Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και της αρχικής κατάστασης ηρεμίας, η περισυλλογή είναι επίσης ανάπτυξη, και ο λήθαργος επίσης. Στο τέλος, η ανάπτυξη είναι επίσης κατάσταση νάρκης. Το ενδιάμεσο στάδιο μπορεί να κατανοηθεί ανάλογα.
26.Δεν αλλάζετε μέρη, αλλά τα μέρη ξεχωρίζουν το ένα μέσα στ’ άλλο. Αυτό είναι το «άμορφο άνοιγμα,» όπου όλα τα μέρη είναι ένα. Δεν αλλάζετε χρόνο, αλλά οι περίοδοι διακρίνονται η μία μέσα στην άλλη. Αυτό είναι ο χρόνος χωρίς διάρκεια, το χρονικό διάστημα ενός κοσμικού κύκλου της πρωταρχικής κατάστασης.
27.Όσο η σκέψη δεν έχει φτάσει τη μέγιστη ηρεμία, δεν μπορεί να δράσει. Η δράση που γίνεται από παρόρμηση είναι τυχαία δράση, όχι ουσιαστική δράση. Γι’ αυτό λέγεται ότι η δράση που είναι επηρεασμένη από τα πράγματα είναι ανθρώπινη επιθυμία, ενώ η δράση που δεν επηρεάζεται από τα πράγματα είναι η δράση του ουρανού.
28.Αυτό δεν φέρνει σε αντίθεση τη δράση του ουρανού με τη φύση του. Υπάρχει ανάμεσα ένας χαμένος κρίκος. Μετά απ’ αυτό θα εξηγήσω τη λέξη επιθυμία.
29.Επιθυμία είναι να πιστεύουμε ότι τα πράγματα υπάρχουν, ή να είμαστε κτητικοί απέναντί τους. Αυτό είναι άτοπο, είναι η δράση με ένα τελικό κίνητρο.
30.Όταν δεν υπάρχει η παραμικρή σκέψη, τότε η πραγματική διάνοια γεννιέται. Αυτή είναι η καθαρή προσοχή. Όταν το ουράνιο δυναμικό ξαφνικά ενεργοποιείται καταμεσής στη σιωπηλή κατάσταση υπναγωγίας, άραγε δεν είναι αυτό αυθόρμητη προσήλωση; Αυτό εννοείται όταν λέμε δράση χωρίς προσπάθεια.
31.Ο πρώτος στίχος στην αρχή αυτού του κεφαλαίου περικλείει τη λειτουργία του χρυσού λουλουδιού. Ο επόμενος στίχος αναφέρεται στην εναλλαγή ανάμεσα στον ήλιο και στη σελήνη. Η λέξη «κατακαλόκαιρο» σημαίνει «το φως της φωτιάς.» Το «λευκό χιόνι» είναι το πραγματικό yin μέσα στη φωτιά που πρόκειται να επιστρέψει στη γη. Το «μεσονύχτι» είναι το «υγρό στοιχείο όλων των νερών.» Ο «ήλιος» είναι το yang στο κέντρο του θύλακα του νερού έτοιμος να λάμψει και να επιστρέψει στον ουρανό. Εδώ βρίσκεται η διαδικασία που περιγράφεται ως «αφαιρώντας από το νερό για να γεμίσει η φωτιά.»
32.Ο επόμενος στίχος εξηγεί τη λειτουργία της «εσωτερικής λαβής,» το μηχανισμό ανόδου και καθόδου. Η φράση «μέσα στο νερό» δεν αναφέρεται στο φυσικό νερό. Τα μάτια σαν την αύρα του ανέμου, λάμπουν μέσα στο θάλαμο του νερού και προσελκύουν τη ζωτικότητα του κυρίαρχου yang. Αυτό σημαίνουν αυτοί οι στίχοι.
33.Η φράση «στους ουρανούς» αναφέρεται στα διαμερίσματα του δημιουργικού. Η φράση «να απορροφήσεις τις αρετές του δεκτικού,» σημαίνει την καλλιέργεια της φωτιάς.
34.Ο τελευταίος στίχος τονίζει το μυστήριο που βρίσκεται μέσα σε κάθε τι μυστήριο. Αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί καθ’ όλη τη διαδικασία. Αυτό ονομάζεται καθάρισμα της σκέψης, το «λούσιμο» του μυαλού.
35.Η εκμάθηση των σοφών ξεκινάει με τη γνώση του τέλους και τερματίζει με την επίτευξη του υπέρτατου αγαθού. Ξεκινάει με το άπειρο και καταλήγει στο άπειρο.
36.Στο Βουδισμό, η ενεργοποίηση της σκέψης από το μηδέν θεωρείται το βασικό στοιχείο όλης της μεθόδου. Στον Ταοϊσμό, η «επίτευξη της εξωτερικότητας» είναι όλη η εργασία του ανθρώπου για την πλήρωση της ουσίας της ζωής. Περιληπτικά, οι τρεις διδασκαλίες συμπυκνώνονται σε ένα ρητό, που είναι ένα πνευματικό χάπι το οποίο παίρνουμε από το θάνατο για να διατηρήσουμε τη ζωή.
37.Τι είναι ένα πνευματικό χάπι; Είναι απλά η αποσύνδεση της σκέψης απ’ όλα τα προβλήματα. Το μεγαλύτερο μυστικό του Ταοϊσμού είναι αυτό το «λούσιμο του μυαλού.» Επομένως όλη η τεχνική που διδάσκεται σ’ αυτό το βιβλίο, δεν βρίσκεται έξω από τη φράση «αδειοσύνη του μυαλού.» Είναι αρκετό να κατανοήσουμε αυτό. Αυτή η μοναδική δήλωση μπορεί να μας γλιτώσει από μια ζωή διαρκούς περιπλάνησης.
38.Αν δεν καταλαβαίνετε πως τρία στάδια είναι ένα, θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τη Βουδιστική διδασκαλία της διαλογιστικής κενότητας, του υποθετικού, και του κέντρου.
39.Πρώτα είναι το κενό. Βλέπετε όλα τα πράγματα ως αδειανά. Ύστερα είναι το υποθετικό. Παρότι ξέρετε ότι τα πράγματα είναι άδεια, δεν καταστρέφετε την ολότητά τους, αλλά υιοθετείτε μια δημιουργική στάση απέναντι σε όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στην κενότητα. Αφού δεν καταστρέφετε τα πράματα ούτε προσκολλάστε σ’ αυτά, αυτός είναι ο διαλογισμός στο κέντρο.
40.Όταν ασκείτε το διαλογισμό της κενότητας, αν έχετε υπόψη σας ότι η ολότητα των πραγμάτων δεν καταστρέφεται, χωρίς ωστόσο να προσκολλάστε σ’ αυτά, αυτό περιλαμβάνει και τα τρία διαλογιστικά στάδια.
41.Αν η ενδυνάμωση σημαίνει τελικά να αναγνωρίσει κάποιος την κενότητα, όταν καλλιεργείτε το διαλογισμό της κενότητας, αυτή είναι αδειανή, το υποθετικό είναι επίσης άδειο, και το κέντρο επίσης.
42.Κατά το διαλογισμό του υποθετικού, μεγάλο μέρος της ενδυνάμωσης επιτυγχάνεται με τη δράση. Οπότε ενώ το υποθετικό είναι φυσικά μια υπόθεση, η κενότητα είναι μια υπόθεση, και το κέντρο είναι επίσης υποθετικό.
43.Καθοδόν προς το κέντρο, εξακολουθείτε να διαλογίζεστε την κενότητα. Αλλά δεν την ονομάζετε έτσι, αλλά την ονομάζετε κέντρο. Επίσης διαλογίζεστε το υποθετικό. Αλλά δεν το ονομάζετε έτσι, το ονομάζετε και αυτό κέντρο. Όταν πλέον φτάνετε στο κέντρο, δεν χρειάζεται να πείτε τίποτα.
44.Παρότι κάποιες φορές μιλάω μόνο για τη φωτιά, κάποιες άλλες φορές μιλάω επίσης για το νερό. Τελικά αυτά δεν κινήθηκαν ποτέ. Λέγοντας κάτι απλώς κινώ το στόμα μου: ο ουσιαστικός μηχανισμός βρίσκεται στα δυο μάτια. Ο μηχανισμός σημαίνει τη λειτουργία. Με αυτή τη λειτουργία ελέγχετε τη δημιουργία.
45.Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή είναι όλη η δημιουργία. Όλες οι λειτουργίες των αισθήσεων και του μυαλού είναι ορυχεία του φωτός. Πώς λοιπόν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο τα δυο μάτια και να μην ασχοληθούμε με τις υπόλοιπες λειτουργίες;
46.Όταν χρησιμοποιείτε το yang του νερού, χρησιμοποιείτε παράλληλα το φως της φωτιάς για να το φωτίσει και να το απορροφήσει. Αυτό δείχνει ότι ο ήλιος και η σελήνη είναι βασικά το ίδιο πράγμα.
47.Το σκοτάδι μέσα στον ήλιο είναι η ζωντάνια της αληθινής σελήνης. Η «κοιλότητα του φεγγαριού» δεν βρίσκεται στο φεγγάρι αλλά στον ήλιο. Γι’ αυτό άλλωστε και ονομάζεται «κοιλότητα,» αλλιώς θα ήταν αρκετό να πούμε «φεγγάρι.»
48.Το λευκό του φεγγαριού είναι το φως του αληθινού ήλιου. Το φως του ήλιου που πέφτει στο φεγγάρι ονομάζεται «πηγή του ουρανού.» Αλλιώτικα θα ήταν αρκετό να πούμε «ουρανός.»
49.Όταν το φεγγάρι και ο ήλιος αποχωρίζονται, δεν είναι παρά δυο μισά. Μόνο όταν συνευρίσκονται αποτελούν ένα όλο. Αυτό είναι σαν την περίπτωση ενός άντρα και μια γυναίκας που είναι μόνοι, και δεν μπορούν έτσι να κάνουν οικογένεια. Μόνο όταν γίνουν σύζυγοι αποτελούν μια οικογένεια.
50.Αλλά είναι δύσκολο να περιγράψουμε το δρόμο μεταφορικά. Αν ένας άντρας και μια γυναίκα χωρίσουν ακόμα αποτελούν ξεχωριστά άτομα, αλλά αν ο ήλιος και η σελήνη χωρίσουν, δεν σχηματίζουν ένα σύνολο δυο χωριστών πραγμάτων. Αυτό που εννοώ έχει να κάνει μη τη σημασία της ένωσης, όχι με τη διττότητα των μορφών. Αν δώσετε σημασία στο διαχωρισμό, η διττότητα θα έχει κυριεύσει τα δυο σας μάτια.
(Το πλήρες κείμενο σε δική μου μετάφραση από την αγγλική έκδοση του Thomas Cleary)
