Α) Υπάρχει ζωή
μετά το θάνατο;
1. Η πίστη μάς λέει ότι ζωή μετά το θάνατο
πρέπει να υπάρχει. Διαφορετικές θρησκείες είχαν διαφορετικές απόψεις για τη
μετά το θάνατο ζωή. Ωστόσο, όλες οι
θρησκείες συμφωνούν ότι η ζωή μετά το θάνατο πρέπει να υπάρχει, με τη μία ή με την
άλλη μορφή.
2. Από την άλλη μεριά, η λογική μάς λέει ότι
αυτό είναι αδύνατο· μετά το θάνατο όλες οι βιολογικές λειτουργίες παύουν,
επομένως και η λειτουργία του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνη για τη συνείδηση.
3. Το παράδοξο εδώ είναι ότι παρόλο που
θεωρούμε τη ζωή μετά το θάνατο απίθανη, ή ακόμα και αδύνατη, φαίνεται ότι
υπάρχει κάτι μέσα μας που μας λέει ότι κάτι πρέπει να υπάρχει μετά το θάνατο-
κάτι περισσότερο από μια προσωπική πεποίθηση ή μια εγωιστική επιθυμία να
διαιωνίσουμε τον εαυτό μας για πάντα. Επιπλέον, οι περισσότεροι από εμάς, αν
όχι όλοι, έχουμε κατά τη διάρκεια της ζωή μας τη μία ή την άλλη υπερβατική
εμπειρία, όπως μια εξωσωματική εμπειρία, ή την ανάμνηση μιας προηγούμενης ζωής.
4. Αποτελούν άραγε τέτοιες εμπειρίες την
ένδειξη κάποιας βαθύτερης, αλλά ασυνείδητης, γνώσης που σχετίζεται με κάποια
άγνωστη κατάσταση ύπαρξης, γνώση που έχει μεταδοθεί μέσω μύθων και παραδόσεων,
και η οποία επανέρχεται μέσω των ονείρων, της ύπνωσης, ή άλλων μορφών, όπως θα
μπορούσαμε να πούμε, μειωμένης συνείδησης; Ή μήπως τέτοιες εμπειρίες είναι
απλώς ψευδαισθήσεις;
5. Προσωπικά πιστεύω ότι όλες οι υπερβατικές
εμπειρίες, ή «ψευδαισθήσεις,» είναι περιεχόμενα κάποιων «άγνωστων καταστάσεων
ύπαρξης,» οι οποίες αναδύονται στα όνειρα ή σε κατάσταση έκστασης, αλλά συσκοτίζονται
όταν εκλογικεύονται από την κρίση κατά την αφύπνιση.
Β) Τι είναι η κβαντική αθανασία;
6. Η κβαντική αθανασία είναι μια ιδέα σύμφωνα
με την οποία η συνείδηση παραμένει ζωντανή ακόμα κι αν ο άνθρωπος έχει πεθάνει.
Για παράδειγμα, αν κάποιος πυροδοτήσει μια βόμβα δίπλα σε έναν άνθρωπο, αυτός ο
άνθρωπος επιβιώνει σε ένα παράλληλο Σύμπαν τραυματισμένος αλλά ζωντανός, ή η βόμβα
τελικά δεν εκρήγνυται. Ωστόσο, στο αρχικό Σύμπαν, το θύμα «πεθαίνει» στην
έκρηξη. Η συνείδηση συνεχίζει να υπάρχει σε ένα ή περισσότερα εναλλακτικά Σύμπαντα.
[1]
7. Ο Max Tegmark περιγράφει το
«πείραμα κβαντικής αυτοκτονίας» ως εξής: «Η συσκευή είναι ένα «κβαντικό όπλο,»
το οποίο κάθε φορά που τραβιέται η σκανδάλη μετρά το σπιν ενός σωματιδίου. Αυτή
η συσκευή συνδέεται με ένα πολυβόλο, που ρίχνει μία μόνο σφαίρα εάν το
αποτέλεσμα είναι «σπιν κάτω,» ενώ κάνει απλώς ένα ηχητικό «κλικ» εάν το
αποτέλεσμα είναι «σπιν πάνω». Ο πειραματιστής τοποθετεί πρώτα έναν σάκο άμμου
μπροστά από το όπλο, και λέει στο βοηθό του να τραβήξει τη σκανδάλη δέκα φορές.
Όλες οι ερμηνείες της κβαντικής μηχανικής προβλέπουν ότι θα ακούσει μια
φαινομενικά τυχαία ακολουθία πυροβολισμών και μη εκπυρσοκροτήσεων, όπως «bang-click-bang-bang-bang-click-click-bang-click-click-click». Τώρα δίνει εντολή στο βοηθό του να τραβήξει τη σκανδάλη άλλες δέκα φορές,
και τοποθετεί το κεφάλι του μπροστά από την κάννη. Στην ερμηνεία των πολλών
κόσμων, η πρόβλεψη είναι ότι ο πειραματιστής θα ακούσει «κλικ» με 100%
βεβαιότητα. Όταν ο βοηθός του ολοκληρώσει αυτή την δυσάρεστη αποστολή, θα έχει
ακούσει δέκα «κλικ», και θα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ερμηνείες της
κβαντικής μηχανικής που θέλουν την κατάρρευση τις κυματοσυνάρτησης (όλες εκτός
από την ερμηνεία των πολλών κόσμων) αποκλείονται. Σημειώστε, ωστόσο, ότι σχεδόν
σε όλες τις περιπτώσεις ο βοηθός θα αντιληφθεί ότι σκότωσε τον πειραματιστή. [2]
8. Το νόημα αυτού του νοητικού πειράματος
είναι ότι ο πειραματιστής επιβιώνει πάντα σε ένα παράλληλο Σύμπαν, αν και στο Σύμπαν
του βοηθού του μπορεί να έχει σκοτωθεί. Παραδόξως, δεν υπάρχει λογική ασυνέπεια
στο αποτέλεσμα: Ο πειραματιστής μπορεί να είναι είτε νεκρός είτε ζωντανός σε
οποιονδήποτε από τους παράλληλους κόσμους.
9. Μια τέτοια πτυχή αιώνιας απροσδιοριστίας,
η οποία υποστηρίζει επίσης την πίστη μας στην αθανασία σε επιστημονικό επίπεδο,
μπορεί να απεικονιστεί στην προηγούμενη εικόνα, όπου ένα ανθρώπινο σώμα αιωρείται
πάνω από την «πλανητική σφαίρα» του επ’ άπειρον. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε
να είναι σε κατάσταση ονείρου (είτε νεκρός είτε ζωντανός), ενώ η σφαίρα θα
μπορούσε να αντιπροσωπεύει τη συνείδηση. Η άπειρη επανάληψη αυτής της εικόνας
θα μπορούσε να συνεπάγεται την κβαντική αθανασία.
Γ) Αλλάζοντας κατάσταση συνείδησης
10. Με κάθε επόμενο βήμα που κάνουμε, η
κυματοσυνάρτηση του Σύμπαντος καταρρέει, σύμφωνα με μια στιγμιαία απόφαση που
παίρνουμε, έτσι ώστε, εκείνη τη στιγμή, ο εαυτός μας εκδηλώνεται στον
πραγματικό κόσμο. Αλλά μόλις μια στιγμή πριν, ή ανάμεσα σε δύο διαδοχικές
εκδηλώσεις μας (ή «καταρρεύσεις της κυματοσυνάρτησης»), βρισκόμασταν σε μια
«κοσμική σούπα» πιθανοτήτων, σε μια αόριστη κατάσταση ύπαρξης. Ενώ είμαστε
σίγουροι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουμε, μόλις πριν από λίγο δεν γνωρίζαμε τι
κάναμε, είτε επειδή κοιμόμασταν, είτε απλώς επειδή δεν το σκεφτόμασταν.
11. Ακόμα κι αν είμαστε τόσο στενά
προσκολλημένοι στην πραγματικότητα, στην καθημερινή ζωή και στο εγώ μας, είχαμε
πάντα την εξίσου ισχυρή πεποίθηση ότι πρέπει να υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από
εμάς στο Σύμπαν, αν όχι το ίδιο το Σύμπαν. Μια τέτοια πεποίθηση μειώνει τη
σημασία του εαυτού μας, και μας μεταφέρει σε έναν άλλον ευρύτερο κόσμο, που
ανήκει στον καθένα μας γενικότερα, αλλά σε κανέναν από εμάς ειδικότερα.
12. Εδώ πιστεύω ότι είναι το κρίσιμο σημείο:
Το νόημα της μετά το θάνατο ζωής δεν είναι η διαιώνιση του ατομικού εγώ μας,
αλλά η διαιώνιση του Είναι ως μια συλλογική οντότητα που ισχύει για όλα τα είδη
και κάτω από όλες τις συνθήκες. Όταν πεθαίνουμε, οι πληροφορίες σχετικά με τη
δική μας οντότητα και όλες τις προηγούμενες ενέργειές μας επιστρέφουν στα
«Κοσμικά Αρχεία» (ή Ακασικά Αρχεία όπως επίσης αποκαλούνται), τα οποία θα βρίσκονται
σε κάποιο μέρος του Σύμπαντος (μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Σύμπαντος,
ίσως), και ανασυνδυάζονται με όλες τις υπόλοιπες διαθέσιμες πληροφορίες για την αναπαραγωγή ενός νέου ζωντανού όντος.
13. Η πίστη στη μετενσάρκωση θα μπορούσε να
είναι ερμηνεία μιας τέτοιας διαδικασίας. Η θεωρία των πολλών κόσμων θα μπορούσε
να είναι μια εναλλακτική περιγραφή. Η χριστιανική πίστη στην αιώνια μετά
θάνατον ζωή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το υπέρτατο επίτευγμα μιας ζωντανής
οντότητας: να γίνει τόσο γνωστική και διανοητικά ισχυρή ώστε ο
επαναλαμβανόμενος κύκλος της αναγέννησης να διακοπεί, και η οντότητα να γίνει
ένα με τον Θεό.
14. Αυτό είναι που ονομάζω «αλλαγή κατάστασης συνείδησης».
Μόλις πεθάνουμε, το σύνολο όλων των πληροφοριών που αποτελούν την οντότητά μας
επιστρέφει στη Μοναδικότητα (την Κοσμική Βιβλιοθήκη, ή ακόμα και το συλλογικό
ασυνείδητο), για να ανασυνδυαστεί και να επανέλθει με τη μορφή μιας νέας
ζωντανής οντότητας.
15. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε δεν έχει νόημα
να μιλάμε για «μνήμες προηγούμενων ζωών» ή «μεταθανάτιες εμπειρίες,» επειδή
τέτοιες μνήμες ή εμπειρίες δεν ανήκουν σε εμάς, αλλά αντίθετα ανήκουν στη
συλλογική μνήμη του Σύμπαντος. Το θέμα δεν είναι η αναπαραγωγή του ατομικού εγώ
μας, αλλά η διαιώνιση του Συμπαντικού Όντος, με όλες τις εκδηλώσεις Του.
Ωστόσο, όσον αφορά εμάς, η ελπιδοφόρα πτυχή είναι ότι όταν αναλογιζόμαστε την
κατάσταση του νου μας, ταυτόχρονα ξαναγράφουμε την ιστορία του Σύμπαντος.
[1]: [https://simple.wikipedia.org/wiki/Quantum_immortality]
[2]: [https://thoughtexperiments.net/quantum-suicide/]
8/6/2018
Πίνακας:
Baby Boomers, Slawek Wojtowicz