Η γυναίκα μου με τα μαλλιά της πυρκαγιάς
Με σκέψεις αστραπές της ζέστης
Με τη μέση κλεψύδρας
Η γυναίκα μου μια βίδρα στα δόντια της τίγρης
Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας κι ενός μπουκέτου
αστεριών του λαμπρότερου μεγέθους
Με δόντια χνάρια λευκών ποντικιών πάνω στο λευκό
έδαφος
Με τη γλώσσα κεχριμπαριού και κρύσταλλου τριμμένων
Η γυναίκα μου με τη γλώσσα της σταυρωμένης όστιας
Με τη γλώσσα μιας κούκλας που ανοίγει και κλείνει τα
μάτια
Με τη γλώσσα μιας απίστευτης πέτρας
Η γυναίκα μου με βλέφαρα ραβδιά που γράφουν τα
παιδιά
Με φρύδια στην άκρη φωλιάς χελιδονιών
Η γυναίκα μου με κροτάφους από σχιστόλιθο στέγης
θερμοκηπίου
Και υδρατμών στα τζάμια
Η γυναίκα μου με ώμους σαμπάνιας
Και πηγής με κεφάλια δελφινιών κάτω από τον πάγο
Η γυναίκα μου με καρπούς σπίρτων
Η γυναίκα μου με δάχτυλα τύχης και του άσσου
της καρδιάς
Με δάχτυλα κομμένο στάχυ
Η γυναίκα μου με μασχάλες ικτίδας και οξιάς [2]
Νύχτα του μεσοκαλόκαιρου
Της μυρτολιάς και της φωλιάς αγγελόψαρων [3]
Με μπράτσα από αφρό της θάλασσας και υδατοφράχτες
Ανακατεύοντας στάχια και μύλους
Η γυναίκα μου με γάμπες πυροτεχνήματα
Με την κίνηση ωρολογιακού μηχανισμού και απελπισίας [4]
Η γυναίκα μου με γάμπες από ψίχα κουφοξυλιάς
Η γυναίκα μου με πόδια μονογράμματα5
Με πόδια αρμαθιές κλειδιά με πόδια εξωτικών πουλιών που
ξεδιψάνε [6]
Η γυναίκα μου με λαιμό μαργαριταρένιο κριθάρι [7]
Η γυναίκα μου με λαιμό κοιλάδα χρυσού
Ραντεβού στο κρεβάτι του χείμαρρου
Με στήθη της νύχτας
Η γυναίκα μου με στήθη θαλάσσιες φωλιές τυφλοπόντικα
Η γυναίκα μου με στήθη χωνευτήρια ρουμπινιών
Με στήθη φάσματα ρόδων κάτω από τη δροσιά
Η γυναίκα μου με την κοιλιά που απλώνει τη βεντάλια της
μέρας
Με τη κοιλιά γιγάντιων νυχιών
Η γυναίκα μου στην πλάτη πουλιών σε κάθετη φυγή
Με την πλάτη υδράργυρου
Με την πλάτη φωτός
Με αυχένα κομμένης πέτρας και μουσκεμένης κιμωλίας
Και της πτώσης στο ποτήρι από το οποίο ήπιαμε
Η γυναίκα μου με γοφούς στο καλάθι αερόστατου
Με γοφούς πολυέλαιους και βέλη με φτερά
Και ισχία από πούπουλα λευκών παγωνιών
Ανεπαίσθητης ισορροπίας
Η γυναίκα μου με γλουτούς ψαμμίτη και αμιάντου
Η γυναίκα μου με γλουτούς απ’ την πλάτη των κύκνων
Η γυναίκα μου με γλουτούς της άνοιξης
Με αιδοίο γλαδιόλας
Η γυναίκα μου με αιδοίο του θώκου και του ορνιθόρυγχου
Η γυναίκα μου με αιδοίο φυκιών και παλιάς καραμέλας
Η γυναίκα μου με το φύλο του καθρέφτη
Η γυναίκα μου με μάτια γεμάτα δάκρυα
Με μάτια πανοπλίας μενεξεδιάς και μαγνητικής βελόνας
Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας
Η γυναίκα μου με μάτια από νερό που πίνουν φυλακισμένοι
Η γυναίκα μου με μάτια ξυλείας κάτω απ’ τον πέλεκυ
Με μάτια της στάθμης του νερού της στάθμης του αέρα της γης
και της φωτιάς.
Andre Breton, από τη συλλογή ‘Clair de terre’, 1923
[1] L’ Union libre. Ο τίτλος θα μπορούσε να μεταφραστεί ‘Ελεύθερη Σύνδεση’ τονίζοντας την ελεύθερη συσχέτιση μεταξύ στίχων και νοημάτων που ακολουθείται στο ποίημα.
[3] Scalare, συχνότερα scalaire. Παραπέμπει σε είδος ψαριού (Pterophylum scalare), κοινώς αγγελόψαρο.
[4] ‘Aux mouvements d’ horlogerie’, Τεχνικός όρος για την πυροδότηση εκρηκτικού μηχανισμού με ρολόι.
[5] ‘Ιnitiales’, τ’ αρχικά που βάζουμε αντί του ονόματος σ’ ένα κείμενο.
[6] Calfats, είδος εξωτικού πολύχρωμου πουλιού, του γένους Estrilidae.
[7] Orge imperlé. H λέξη perlé, aπό το perle, πέρλα, μαργαριτάρι.
Στ' αγγλικά το κείμενο εδώ.
Στα γαλλικά το κείμενο εδώ.
Γαι τη μετάφραση χρησιμοποίησα το βιβλίο Poems of Andre Breton, A bilingual Anthology.