3 Ιουν 2008

Ωδή στην απλότητα της τελειότερης σκέψης

Μια γάτα στην πολυθρόνα της πολυτέλειας

Γλείφοντας την κόλλα από την αλληλογραφία

Περιφρονώντας το σκυλολόι της κυκλοφορίας

Ρουφώντας τον καπνό της μεγαλύτερης εξάτμισης

Οι σπινθήρες πάνω στο μαλλί και το θαμνοκοπτικό

Το τσάκισμα της αναμονής κι η τσακμακόπετρα

Ο μύθος της μεγάλης έκρηξης του σύμπαντος

Η μαγική στιγμή της παγκόσμιας έκστασης

Εκρηκτικές συνήθειες ιθαγενών των σπίρτων

Το κομπολόι παίζεται με χάντρες και χρησμούς

Θερμά τα τύμπανα γεμάτες οι δεξαμενές

Η χαρά με χελιδόνια και ψαλίδια στις ουρές

Τα ένστικτα υψώνουν τα πουλιά στην άγνοια

Οι μουσούδες χώνονται στων φούρνων τις οσμές

Χορταστικά βυθίζονται στη ζάχαρη τα χείλια

Γιορταστικό και νόστιμο της ίασης το γεύμα

Ελιγμός των νάρκισσων σ’ αόρατο ασημί

Ένα ρυάκι τραύλισμα πειρατών επιστροφή

Οι άγγελοι στο χρυσαφένιο ψύλλων ψιλοβρόχι

Η παρθενογένεση του πράσινου χρώματος

Ένα χαλί χαϊδεύει της παλάμης η διέγερση

Ένα φιλί στη λίμνη και οι κύκλοι που απλώνουν

Από την τούφα του καπνού το γαλάζιο σπάργανο

Στρατιές τερμίτες σ’ ένα καθαρισμένο καύκαλο

Ο δρομέας του Ζήνωνα που δε φτάνει τη χελώνα

Η θεωρία των άφταστων ενδιάμεσων σταδίων

Η δυσκολία του χωρισμού κι η συνέχεια της ζωής

Φύλα των πολιτισμών πυκνά σαν τα θροΐσματα

Φορτία στις ρίζες απειρισμοί στις κορυφές

Ό, τι ζυγώνει η φαντασία στέλνει στα έπακρα

Οι άγριες χίμαιρες με τα πολυπλόκαμα μαλλιά

Τα τέρατα της άγριας νίκης του σουρεαλισμού

Θριαμβικοί προορισμοί ραμμένοι πάνω στα πανιά

Η διάσταση στα στήθη της απεραντοσύνης

Η ραχοκοκαλιά και το κεφάλι μες τα σύννεφα

Τα ψηλά σιντριβάνια και η ρίψη βεγγαλικών

Ένας αγκώνας κάνει στήριγμα στην θύμηση

Ένα πηγούνι τρίζει σέρνεται η περιέργεια

Η διείσδυση του ακρωτηρίου στο πέλαγος

Δυνητικός είναι ο γιαλός που ξεκινάνε τα ταξίδια

Οι ατελείωτες λίστες των ονομάτων καραβιών

Αναφορά των φάρων στη σειρά των ναυαγίων

Η δίνη στο σημείο που έφυγε το εκτόπισμα

Το απόλυτο σύμφωνα με τη σχετικότητα

Ο χώρος που εκτείνεται θωρώντας τις εκτάσεις

Οι σκούπες στα καταστρώματα τις αποστάσεις

Τα λιμάνια που μακραίνουν στο ηλιοβασίλεμα

Τα κενά της πίστης μεταξύ των προσευχών μας

Οι αστεϊσμοί δειλών στου καιρού την πρόκληση

Η διαρκής αλληλουχία των σημείων και γραμμών

Ο ρυθμός συνεχίζει παντοτινός κι ασίγαστος

Το στημένο αυτί στους τοίχους των αντηχήσεων

Η μουσική που ακούγεται στη σάλα παραπέρα

Σκιώδη και αθόρυβα τα βήματα της έμπνευσης

Τ’ αποτυπώματα των κυματοσυναρτήσεων

Τα ζάρια ανακατεύουνε οι πιθανότητες

Αρκεί κάποιος να μη μάθει ότι τον έκλεψαν

Η βεβαιότητα της αρχής της αβεβαιότητας

Ένα βαρίδι που πέφτει στην αιωνιότητα

Μια φυσαλίδα που αιωρείται στην ατμόσφαιρα

Η σκόνη στον ορίζοντα των κατολισθήσεων

Μνημεία αρχής σκοπιές ενέργειες διατήρησης

Μικροσκοπικά τρυπάνια στις φλέβες του κενού

Κεραίες ραδιοφώνων στην κοιλιά του γαλαξία

Τα μακρινά τα φώτα μίας παλιγγενεσίας

Σβηστό φεγγάρι χλωμά πρόσωπα και μαύρες τρύπες

Τ’ αστέρια που λάμπουν στιγμιαία εδώ κι εκεί

Οι νοήμονες συμπτώσεις της συγχρονικότητας

Η κλίση των δέντρων στο πέρασμα τ’ ανέμου

Τα φύλλα αίολα στην άπνοια του διαστήματος

Η υπηρεσία των βελών στην ακρίβεια της τύχης

Η συζυγία των κορμιών στο πεδίο του έρωτα

Η ακαριαία σύζευξη ορμών σωματίδιων

Η τηλεμεταφορά κβαντωμένων καταστάσεων

Η τηλεπάθεια των αμοιβαίων αισθημάτων

Τα πανομοιότυπα των παράλληλων συμπάντων

Οι πολλαπλοί στίχοι ενός μοναδικού ποιήματος

Η πολυδιάστατη ερμηνεία μιας πρότασης

Η ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη ζωή

Η κριτική που ασκεί κριτική στις διακοπές της

Η λίμπιντο που ανέρχεται καυτή των ηφαιστείων

Το μέγιστο βεληνεκές της εκσπερμάτωσης

Τα κουφάρια στην άμμο των λιωμένων ρολογιών

Η αρχή της μεγιστοποίησης της εντροπίας

Ένα λελέκι και το βήμα της ισορροπίας

Η γυναίκα στη μετενσάρκωση μίας κλεψύδρας

Ένας μπεκρής η πτώση στο μπουκάλι και το σπάσιμο

Το δάγκωμα ενός φιδιού κι η ρίξη των κρύσταλλων

Η άρση της αλήθειας του φουστανιού το σήκωμα

Ένα κουπί στ’ απόβραδο η σκέψη κι ένα πλοίο

Το χτύπημα στ’ απόκαμα και το χυμένο αιδοίο.

28/5/2008

«Η ολιστική θεώρηση του ποιήματος και συνάμα η μοναδικότητα του κάθε στίχου. Η διαδοχή των στίχων χωρίς το συνειρμό, αλλά βασισμένη σε μία φυσική, μυστική διαδικασία. Η αυτόματη μετάβαση των τοπίων χωρίς τη μεσολάβηση του χρόνου. Η εξαφάνιση των κενών και η αναίρεση του διαστήματος. Οι σύγχρονες απόψεις για το χώρο- χρόνο, η ανθρώπινη σκέψη και η πραγματικότητα. Η ποιητική προσέγγιση. Όλα αυτά συνθέτουν τη διαδρομή στην αναζήτηση του εξαιρετικού χρησιμοποιώντας μονάχα μία παραδοχή: Η τελειότητα βρίσκεται στην απλότητα».


Πίνακας: Salvador Dali, The Great Masturbator, 1929.