21 Ιουλ 2009

Περί Γιγάντων και Νάνων


Robert Wadlow compared to his father, Harold Franklin Wadlow

Από κάποιους έχω ακούσει ότι την εποχή των δεινοσαύρων υπήρχαν γιγάντιοι άνθρωποι. Γι' αυτό λέω πως η ηλιθιότητα είναι (και θα παραμείνει δυστυχώς) το αφθονότερο στοιχείο στο σύμπαν. Οι δεινόσαυροι έζησαν πριν από 80.000.000 χρόνια. Τότε όχι μόνον άνθρωποι δεν υπήρχαν, αλλά μόλις που είχαν εμφανιστεί τα πρώτα (ερπετοειδή ακόμη) θηλαστικά. Επομένως τίθεται πρώτα απ' όλα ένα ζήτημα χρονικής κλίμακας. Δεύτερον τίθεται ένα ζήτημα αιτιακής αλυσίδας των γεγονότων. Γιατί παρότι δεν πιστεύω πως η εξέλιξη ήταν μια τελείως τυχαία διαδικασία, εντούτοις δεν μπορεί να υπήρξαν άνθρωποι πριν από τις σαύρες.

Ωστόσο, υπήρξε, όχι πολύ παλιά, μία περίοδος γιγαντισμού. Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία για αυτήν την εποχή στο γήινο παρελθόν, πρώτα απ' όλα αναζήτησα τα μαμούθ.


Mastodon


Το παραπάνω δείγμα χρονολογείται από την πρώιμη πλειόκαινη περίοδο έως τη μέση πλειστόκαινη περίοδο (5.000.000 - 125.000 χρόνια πριν.) Προφανώς η χρονολογική απόκλιση είναι τεράστια. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε τα εξής: Η πλειστόκαινη περίοδος έληξε μόλις το 11700 προ παρόντος, όπου και εγκαινιάστηκε η λεγόμενη ολόκαινη περίοδος. Κατά τη διάρκεια της πλειστόκαινης (1.800.000- 11.700 χρόνια πριν) αναπτύχθηκε το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο των παγετώνων. Χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου ήταν η παγοκάλυψη σε βόρεια κλίματα π.χ. μέχρι και τον 30 ίσως παράλληλο και από την άλλη μεριά οι έρημοι και σαβάνες ήταν μεγαλύτερες από σήμερα. Ωστόσο, στα όρια των παγετώνων σχηματίστηκαν μεγάλες λίμνες, καθώς και τα ποτάμια της περιόδου ήταν μεγαλύτερα. Και παρότι οι βροχές εκείνης της περιόδου θα ήταν λιγότερες (λόγω του εγκλωβισμού των υδρατμών από τους παγετώνες), στις περιοχές των λιμνών, στις παραποτάμιες περιοχές, καθώς και στις εκτεταμένες σαβάνες, η βλάστηση εκεί θα ήταν οργιαστική, για να συντηρεί άλλωστε τα γιγάντια ζώα της εποχής.

Τι συμβαίνει όμως με τον ('σύγχρονο') άνθρωπο την ίδια περίοδο; Το γένος Homo εξελίχθηκε πριν από περίπου 2,5 εκατομμύρια χρόνια (κατά την πλειστόκαινη) από τον Homo Habilis, το πρώτο διακριτό είδος μεταξύ των Hominids (που ανήκουν και οι πίθηκοι).


Homo Habilis

Στα μέσα της πλειστόκαινης περιόδου, σε μια μεσοπαγετώδη περίοδο, πριν από περίπου 250.000 χρόνια ο Homo Sapiens (εμείς) διαδέχθηκε τον Homo Erectus (ή τον Homo Ergaster)

Homo Erectus


Τα μαμούθ, καθώς και τα άλλα μεγάλα θηλαστικά και ζώα της εποχής εξαφανίστηκαν μόλις πριν από 10000 χρόνια, αν και μικροί πληθυσμοί επέζησαν στην Αλάσκα μέχρι το 3,750 π.Χ. Να λάβουμε υπόψιν επίσης ότι όχι μόνον ο σύγχρονος άνθρωπος έζησε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παρέα με τέτοια γιγάντια πλάσματα, αλλά και με άλλα είδη του γένους Homo, τα οποία εξαφανίστηκαν.


Αξίζει να αναφέρουμε εδώ πως και η ορθόδοξη ανθρωπολογία δεν είναι αλάνθαστη. Θέλω να πω μ' αυτό ότι οι αναπαραστάσεις των πρώτων ανθρώπων ίσως να απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Η δική μου άποψη σχετικά με τους πρώτους ανθρώπους είναι ότι δεν ήταν ούτε μαύροι, ούτε τριχωτοί, ούτε βλαμμένοι. Ήταν άνθρωποι άρτιοι και ολοκληρωμένοι. Δεν είχε όμως έρθει ακόμη ο καιρός να φτάσουν στο επίπεδο που βρίσκονται τώρα. Πάντως θα πρέπει μια και καλή να αρθεί η πλάνη πως καταγόμαστε από τους πιθήκους: Τα πιθηκοειδή και τα ανθρωποειδή υπήρξαν εξαρχής δύο διακριτές κατηγορίες (ευθύς μόλις διαχωρίστηκαν από τον κοινό τους πρόγονο, τον λεγόμενο Αυστραλοπίθηκο).

Σε ό,τι τώρα αφορά τα ευρήματα απολιθωμάτων, αυτά είναι συνήθως σπάνια, αν και σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις καλοδιατηρημένα και βρίσκονται ολόκληροι σκελετοί. Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως, η ανασύνθεση είναι μια επίπονη εργασία αφαίρεσης, υποθέσεων και ταξινόμησης. Το 1982 ο Δρ. Lyall Watson είπε: "Τα απολιθώματα που διακοσμούν το οικογενειακό μας δέντρο είναι τόσο σπάνια που υπάρχουν ακόμα περισσότεροι επιστήμονες από απολιθώματα. Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι όλες οι φυσικές αποδείξεις που έχουμε για την ανθρώπινη εξέλιξη μπορούν να χωρέσουν, αφήνοντας κι ελεύθερο χώρο, σε ένα μόνο φέρετρο."


Υπάρχουν όμως και οι παραδόσεις των αρχαίων λαών που μιλάνε για γίγαντες Ένα παράδειγμα είναι η δικές μας παραδόσεις για τις γιγαντομαχίες. Μια άλλη αναφορά υπάρχει στη βίβλο: "Υπήρχαν γίγαντες στη γη εκείνο τον καιρό. Και επίσης αργότερα οι γιοί του Θεού ήρθαν σε συνουσία με τις κόρες των ανθρώπων, κι έκαναν παιδιά, που έγιναν ισχυροί άνθρωποι, το ίδιο ισχυροί με τους παλιότερους, άντρες φημισμένοι". Πηγή Δεν γνωρίζω βέβαια κατά πόσον οι αρχαίες παραδόσεις βασίζονται σε ξεχασμένες μνήμες πραγματικών γεγονότων ή σε ένα είδος "μυθολογίας του ανθρώπινου συλλογικού ασυνείδητου."

Ωστόσο έχουν βρεθεί πολλοί "γιγάντιοι" σκελετοί. Βρήκα στο internet αξιόλογες αναφορές, αν και πολλές από αυτές είναι υπερβολικές. Μια τέτοια υπερβολική αναφορά είναι η παρακάτω:


Πώς ξέρουμε ότι αυτό το κόκαλο είναι από ανθρώπινο μηρό; Προφανώς δεν υπάρχουν επαρκείς αναφορές για να το πιστοποιήσουμε ή να το απορρίψουμε. Βρήκα πάντως κι άλλες αναφορές. Κάποιες από αυτές μιλάνε για 6 δάκτυλα, για ένα κερατάκι στο μέτωπο και για διπλή σειρά από δόντια. Στις περισσότερες πάντως περιπτώσεις τα ευρήματα είναι από την Αμερική και οι ανασύνθεση των ευρημάτων οδηγεί σε ένα είδος ανθρώπων όχι 10 και 20 μέτρα, αλλά σε ένα "λογικό" ύψος 2.00- 2.70 μέτρων. Οι αναφορές αυτές αλληλοκαλύπτονται από τους μύθους των ινδιάνικων πληθυσμών. Θεωρώ αυτές τις αναφορές καθώς και τα ευρήματα ιδιαίτερα σημαντικά ώστε να μην αγνοηθούν. Παρακάτω μεταφράζω μερικές από αυτές και δίνω τέλος το σύνδεσμο.

- Στο βιβλίο του, The Natural and Aboriginal History of Tennessee, ο συγγραφέας John Haywood περιγράφει "πολύ μεγάλα" κόκαλα σε πέτρινους τάφους στη κομητεία Williamson, του Tennessee, το 1821. Στην ίδια περιοχή, μια "αρχαία τοιχοποιία" περιελάμβανε σκελετούς γιγαντιαίου αναστήματος που έφταναν κατά μέσο όρο τουλάχιστον τα 7 πόδια (2 μέτρα).
- Γιγαντιαίοι σκελετοί βρέθηκαν στα μέσα του 1800 κοντά στο Rutland και Rodman, Νέα Υόρκη. Ο J.N. DeHart, M.D βρήκε σπονδυλωτά μέρη " μεγαλύτερα από αυτά του παρόντος τύπου" σε αναχώματα του Ουισκόνσιν το 1876. Ο W.H.R. Lykins βρήκε κόκαλα κρανίων "μεγάλα στο μέγεθος και στο πάχος" σε αναχώματα της περιοχής του Κάνσας το 1877.
- Ο George W.Hill, M.D., ανέσκαψε έναν σκελετό "ασυνήθιστου μεγάθους" σε ένα ανάχωμα της κομητείας Ashland , του Οχάιο. Το 1879, ένας σκελετός 9 πόδια και 8 ίντσες (περίπου 3 μέτρα) ανασκάφθηκε από ένα ανάχωμα κοντά στο Brewersville, της Ιντιανάπολης.
- Ένας σκελετός 6 πόδια και 6 ίντσες (2 μέτρα) βρέθηκε σε ένα ανάχωμα της Γιούτα. Το ύψος αυτό ήταν τουλάχιστον ένα πόδι (30 εκατοστά) πιο ψηλό από το μέσο ύψος των ινδιάνων στην περιοχή, και οι ντόπιοι- οι λίγοι που υπήρχαν εκεί δεν ήταν οικοδόμοι αναχωμάτων.
- "Ένας σκελετός που αναφέρεται να είναι τεραστίων διαστάσεων" βρέθηκε σε ένα πήλινο φέρετρο, με μια πλάκα ψαμμίτη που περιείχε ιερογλυφικά, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών αναχωμάτων από τον Δρ Everhart κοντά στo Zanesville, του Οχάιο.
- Δέκα σκελετοί "και από τα δύο φύλα και γιγαντιαίου αναστήματος" ανασύρθηκαν από ανάχωμα στο Warren, της Μινεσότα, το 1883.
- Ένας σκελετός 7 πόδια και 6 ίντσες σε ύψος (2.30 μέτρα) βρέθηκε σε μια ογκώδη κατασκευή από πέτρες που παρομοιάστηκε με αίθουσα ναού μέσα σε ένα ανάχωμα στην κομητεία Kanawha, της δυτικής Βιρτζίνια, το 1884.
- Ένα μεγάλο ανάχωμα κοντά στο Gasterville, Πενσυλβανία, περιείχε έναν υπόγειο θάλαμο στον οποίο βρέθηκε ένας σκελετός με ύψος 7 πόδια, 2 ίντσες (2.20 μέτρα). Επιγραφές ήταν χαραγμένες στο θάλαμο.
- Το 1885, ανθρακωρύχοι ανακάλυψαν τα μουμιοποιημένα υπολείμματα γυναίκας που είχε ύψος 6 πόδια και 8 ίντσες (2 μέτρα) και η οποία κρατούσε ένα νήπιο. Οι μούμιες βρέθηκαν σε μια σπηλιά πίσω από έναν πέτρινο τοίχο στην κοιλάδα Yosemite.
- Στη Μινεσότα, το 1888, ανακαλύφτηκαν τα υπολείμματα επτά σκελετών 7 έως 8 πόδια ψηλοί (2-2,5 μέτρα).
- Ένα ανάχωμα κοντά στο Toledo, του Οχάιο, περιείχε 20 σκελετούς, καθισμένους και στραμμένους ανατολικά με σαγόνια και δόντια "δύο φορές μεγαλύτερα από αυτά των σύγχρονων ανθρώπων, "και δίπλα στον καθένα υπήρχε ένα μεγάλο κύπελλο με "περίεργα ιερογλυφικά σύμβολα."
- Το 1911, αρκετές μούμιες με κόκκινα μαλλιά και ύψος από 6,5 μέχρι 8 πόδια (2-2,5 μέτρα) ανακαλύφθηκαν σε μια σπηλιά στο Lovelock, της Νεβάδα.
- Το Φεβρουάριο και τον Ιούνιο του 1931, μεγάλοι σκελετοί βρέθηκαν στη λίμνη Humboldt κοντά στο Lovelock, Νεβάδα. Ο πρώτος είχε ύψος 8 1/2 πόδια (2.60 μέτρα) και φαινόταν τυλιγμένος με ένα ύφασμα παρόμοιο με τα Αιγυπτιακά. Ο δεύτερος σκελετός ήταν σχεδόν 10 πόδια (3 μέτρα)...



Εκτός βέβαια από τα λογικά περιστατικά υπάρχουν και τα "ύποπτα". Ένα τέτοιο είναι και η παρακάτω φωτογραφία.


Giant Skeleton

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000 έξω από το Hyde Park, Νέα Υόρκη, από το τμήμα παλαιοντολογίας του πανεπιστημίου του Cornell. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για τα οστά ενός μαστόδοντου, προγόνου του ελέφαντα, (κάτι σαν μαμούθ)που έζησε πριν 10000-14000 χρόνια. Στη κάτω δεξιά μεριά της φωτογραφίας, μέσα στο πλαίσιο, φαίνεται ένας χαυλιόδοντας. Το κεφάλι ωστόσο του υποτιθέμενου γίγαντα είναι πρόσθετο. Πρόκειται για εικαστικό δημιούργημα ενός με το όνομα "IronKite" που υποβλήθηκε σε ένα διαγωνισμό στο website Worth1000.com. Το πρωτότυπο της τροποποιημένης εικόνας είναι διασέσιμο στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.worth1000.com/view.asp?image=18978.




.... Και νάνοι


Homo floresiensis (Left)

Αν υπήρξαν γίγαντες στο παρελθόν, "νορμάλ" γίγαντες, 2-3 μέτρα, όχι σαν πολυκατοικίες, γηίνοι και όχι εξωγήινοι, που έκτιζαν λίθινες κατασκευές και όχι διαστημικούς σταθμούς, κλπ, τότε γιατί να μην υπήρξαν και νάνοι; Επιστήμονες βρήκαν σκελετούς ενός είδους ανθρώπου που έζησε σ' ένα απομονωμένο νησί της Ινδονησίας πριν από 18000 χρόνια. Το ύψος του δεν ξεπερνούσε αυτό ενός σύγχρονου τρίχρονου παιδιού. Και το όνομα αυτών Homo floresiensis (Flores το νησί που ανακαλύφτηκαν οι σκελετοί).



και γοργόνων...